De eerste week
Door: Veerle
Blijf op de hoogte en volg Veerle
16 September 2014 | Bolivia, Santa Cruz de la Sierra
Zoooo.. de eerste week is bijna om en wat was dit heavy! Zoveel indrukken en ontzettend veel nieuwe dingen die op je afkomen. Allereerst hebben we het Spaans gehalte een klein beetje onderschat. Iedereen spreekt Spaans wat logisch is, maar niemand, en dan hebben we het ook over helemaal niemand, spreekt Engels. Het is dan ook een stuk lastiger om jezelf duidelijk te maken in een compleet vreemde taal. Nu het einde van de week nadert beginnen we al wat dingentjes beter te begrijpen en blijven er al woorden hangen. Helaas waren we wel bijna in tranen uitgebarsten in deze week, omdat we ons echt een beetje radeloos voelde. We hebben geen specifieke taken en liepen eerst wat rond te dwalen door het huis. Niemand die ons vertelde wat er ging gebeuren of wat wij konden betekenen. We voelde ons dan ook erg nutteloos, maar gelukkig veranderd dat langzaam. We houden dan ook vol en zetten door.
Gelukkig bevalt onze werkplek Mano Amiga ons wel heel goed. Onze werkplek is letterlijk de straat oversteken, wat ideaal is. We werken alle dagen, behalve donderdag. Een dag werken is van 2 uur ’s middags tot 9 uur ’s avonds. Op de zaterdag werken we van 07:00 tot 14:00. De kinderen gaan de ochtend naar school wat op het terrein van Mano Amigo is. De klassen zijn ingedeeld in niveau en niet op leeftijd. En de kinderen met een grote achterstand krijgen speciaal onderwijs van Susi. Zij spreekt gelukkig ook Duits dus bij haar kunnen we redelijk terecht met vragen. Ze komt van buiten af en is een Pedagoge. Daarbij geeft ze ook les aan de aller kleinste in de middag. Tot nu toe hebben Tess en ik deze lessen ook twee keer gevolgd, zodat we woorden en zinnetjes gaan herkennen en geloof me, memorie is nog nooit zo’n leerzaam spel geweest. Bij ieder plaatjes vroegen we aan de kinderen wat het betekende in het Spaans. Leerzaam voor ons en leuk voor de kleintjes dat we meededen.
Er zijn een aantal kinderen die graag van ons willen leren zoals bijvoorbeeld de Engelse taal. Deze kinderen hebben dan ook vaak het geduld om aan ons dingen uit te leggen of om een vraag nog een keer te herhalen, maar dan anders. Ook hebben de oude mini woordenboekjes ons al ver gebracht (Thanks paps). We hebben twee kleine boekjes met verschillende zinnetjes en woordjes in het Spaans. Spaans is natuurlijk niet helemaal Zuid-Amerikaans, maar daar verbeteren de kinderen ons wel in. Ze worden ook steeds meer nieuwsgierig naar ons, waardoor het contact maken beter en beter gaat. De kinderen zelf zijn wildebrasjes! Ze duwen, trekken en stoeien heel erg veel. Ze zijn veel grotere rouwdouwers dan in Nederland. De eerste paar dagen riepen Tessa en ik dan ook overal “pas op!” en “Kijk uit” bij, maar het is hun manier van omgaan. Daarbij houden ze ook heel erg van knuffelen en kussen wat wij niet vervelend vinden.
De kinderen zelf leven in een vaste routine. Na de ochtend school hebben ze huiswerk begeleiding. Alle kinderen moeten 2 uur huiswerk maken, wat allemaal niet heel gestructureerd verloopt, maar voor sommige kinderen wel heel serieus is. Daarna hebben ze ‘merienda’ ook wel een stukje fruit en wat te drinken daarop volgen de huishoudelijke karwijtjes. Tessa en ik hebben nog nooit zo vaak de vloeren gedweild zien worden, ik denk wel drie keer per dag minstens. Ze moeten de kamers opruimen en kleren wassen. De kleren wassen gaat echt nog op de ouderwetse manier in een wasbak met een blok zeep en borstel of met de hand en schrobben maar! Van de grootste tot de allerkleinste, ze doen het allemaal zelf. Het kleren wassen wordt ook bijna de gehele dag door gedaan, de kinderen wisselen ook 2x per dag van kleren, wat wij nogal vreemd vinden. Na de karwijtjes gaan ze allemaal douchen. Een groot feest, want iedereen moet tegelijker tijd. Het zeep wordt uitgedeeld door de begeleiders door een dotje shampoo op het hoofd te doen. Als we dat niet doen, wordt het een grote schuimparty! Terwijl ze afwisselen onder de 4 kleine douchejes, ondertussen worden de kleren door de kinderen zelf uitgezocht en zijn ze allemaal elkaars haar aan het invlechten. Het invlechten is een hele gebeurtenis. Iedereen wil dat de haren mooi zitten en het wordt echt met een zachte hand gedaan huhum. Ik heb het zelf al mogen ondervinden. Mijn haar werd prachtig ingevlochten. Helaas kreeg ik daarna te horen dat de meeste kinderen luizen hebben en dat we dat sowieso in de komende maanden zelf ook gezellig gaan krijgen. Joepie, mama zou de kriebels krijgen! Ach ja ‘ go with the flow’ zullen we maar zeggen.
Als alle kindjes weer mooi en schoon zijn hebben we om zeven uur ‘Rosario’ oftewel het Rozenkrans gebed. Alle kinderen komen een voor een aan de beurt, nadeel het duurt heel erg lang (kindjes vallen erbij in slaap), maar een voordeel het wordt door ieder kind opgezegd dus binnen 3 dagen wisten we het gebed al uit ons hoofd. Het is even wennen overal vooraf voor te bidden en op zaterdag en zondag ochtend naar de mis te gaan, maar het went vanzelf. Zaterdag waren we voor het eerst bij de mis. De jongens en de meiden zitten allemaal apart van elkaar. Ze zingen alle liederen mee en het oogt dat ze het erg naar de zin hebben in de kerk. Ook de ‘Padres’ worden geadoreerd door de kinderen. Een hele andere cultuur, maar wel erg leuk om te zien. Zaterdag tijdens de mis viel een van de meiden flauw. Ze kreeg wat water en werd verzorgt, maar zoals in Nederland iedereen zich zorgen zou maken de gehele dag, zo stond zij alweer haar taken uit te voeren toen we net terug kwamen van de mis. Ze hebben een compleet andere mentaliteit, een stuk harder en ik moet zeggen dat ik nu wel zie dat wij Nederlanders wel echte softies kunnen zijn!
Nou voor nu is het denk ik wel even voldoende.. Ik zal volgende keer wel over het eten vertellen, wat ook een hele ervaring is met koeienhart en kippenpoten!
Voor nu veel liefs uit het warme, waaierige Santa Cruz
Gelukkig bevalt onze werkplek Mano Amiga ons wel heel goed. Onze werkplek is letterlijk de straat oversteken, wat ideaal is. We werken alle dagen, behalve donderdag. Een dag werken is van 2 uur ’s middags tot 9 uur ’s avonds. Op de zaterdag werken we van 07:00 tot 14:00. De kinderen gaan de ochtend naar school wat op het terrein van Mano Amigo is. De klassen zijn ingedeeld in niveau en niet op leeftijd. En de kinderen met een grote achterstand krijgen speciaal onderwijs van Susi. Zij spreekt gelukkig ook Duits dus bij haar kunnen we redelijk terecht met vragen. Ze komt van buiten af en is een Pedagoge. Daarbij geeft ze ook les aan de aller kleinste in de middag. Tot nu toe hebben Tess en ik deze lessen ook twee keer gevolgd, zodat we woorden en zinnetjes gaan herkennen en geloof me, memorie is nog nooit zo’n leerzaam spel geweest. Bij ieder plaatjes vroegen we aan de kinderen wat het betekende in het Spaans. Leerzaam voor ons en leuk voor de kleintjes dat we meededen.
Er zijn een aantal kinderen die graag van ons willen leren zoals bijvoorbeeld de Engelse taal. Deze kinderen hebben dan ook vaak het geduld om aan ons dingen uit te leggen of om een vraag nog een keer te herhalen, maar dan anders. Ook hebben de oude mini woordenboekjes ons al ver gebracht (Thanks paps). We hebben twee kleine boekjes met verschillende zinnetjes en woordjes in het Spaans. Spaans is natuurlijk niet helemaal Zuid-Amerikaans, maar daar verbeteren de kinderen ons wel in. Ze worden ook steeds meer nieuwsgierig naar ons, waardoor het contact maken beter en beter gaat. De kinderen zelf zijn wildebrasjes! Ze duwen, trekken en stoeien heel erg veel. Ze zijn veel grotere rouwdouwers dan in Nederland. De eerste paar dagen riepen Tessa en ik dan ook overal “pas op!” en “Kijk uit” bij, maar het is hun manier van omgaan. Daarbij houden ze ook heel erg van knuffelen en kussen wat wij niet vervelend vinden.
De kinderen zelf leven in een vaste routine. Na de ochtend school hebben ze huiswerk begeleiding. Alle kinderen moeten 2 uur huiswerk maken, wat allemaal niet heel gestructureerd verloopt, maar voor sommige kinderen wel heel serieus is. Daarna hebben ze ‘merienda’ ook wel een stukje fruit en wat te drinken daarop volgen de huishoudelijke karwijtjes. Tessa en ik hebben nog nooit zo vaak de vloeren gedweild zien worden, ik denk wel drie keer per dag minstens. Ze moeten de kamers opruimen en kleren wassen. De kleren wassen gaat echt nog op de ouderwetse manier in een wasbak met een blok zeep en borstel of met de hand en schrobben maar! Van de grootste tot de allerkleinste, ze doen het allemaal zelf. Het kleren wassen wordt ook bijna de gehele dag door gedaan, de kinderen wisselen ook 2x per dag van kleren, wat wij nogal vreemd vinden. Na de karwijtjes gaan ze allemaal douchen. Een groot feest, want iedereen moet tegelijker tijd. Het zeep wordt uitgedeeld door de begeleiders door een dotje shampoo op het hoofd te doen. Als we dat niet doen, wordt het een grote schuimparty! Terwijl ze afwisselen onder de 4 kleine douchejes, ondertussen worden de kleren door de kinderen zelf uitgezocht en zijn ze allemaal elkaars haar aan het invlechten. Het invlechten is een hele gebeurtenis. Iedereen wil dat de haren mooi zitten en het wordt echt met een zachte hand gedaan huhum. Ik heb het zelf al mogen ondervinden. Mijn haar werd prachtig ingevlochten. Helaas kreeg ik daarna te horen dat de meeste kinderen luizen hebben en dat we dat sowieso in de komende maanden zelf ook gezellig gaan krijgen. Joepie, mama zou de kriebels krijgen! Ach ja ‘ go with the flow’ zullen we maar zeggen.
Als alle kindjes weer mooi en schoon zijn hebben we om zeven uur ‘Rosario’ oftewel het Rozenkrans gebed. Alle kinderen komen een voor een aan de beurt, nadeel het duurt heel erg lang (kindjes vallen erbij in slaap), maar een voordeel het wordt door ieder kind opgezegd dus binnen 3 dagen wisten we het gebed al uit ons hoofd. Het is even wennen overal vooraf voor te bidden en op zaterdag en zondag ochtend naar de mis te gaan, maar het went vanzelf. Zaterdag waren we voor het eerst bij de mis. De jongens en de meiden zitten allemaal apart van elkaar. Ze zingen alle liederen mee en het oogt dat ze het erg naar de zin hebben in de kerk. Ook de ‘Padres’ worden geadoreerd door de kinderen. Een hele andere cultuur, maar wel erg leuk om te zien. Zaterdag tijdens de mis viel een van de meiden flauw. Ze kreeg wat water en werd verzorgt, maar zoals in Nederland iedereen zich zorgen zou maken de gehele dag, zo stond zij alweer haar taken uit te voeren toen we net terug kwamen van de mis. Ze hebben een compleet andere mentaliteit, een stuk harder en ik moet zeggen dat ik nu wel zie dat wij Nederlanders wel echte softies kunnen zijn!
Nou voor nu is het denk ik wel even voldoende.. Ik zal volgende keer wel over het eten vertellen, wat ook een hele ervaring is met koeienhart en kippenpoten!
Voor nu veel liefs uit het warme, waaierige Santa Cruz
-
16 September 2014 - 18:40
Kim:
Wat een ervaringen de eerste week! Klinkt gaaf Veertje, doorzetten en dan komt dat Spaans helemaal goed. Topper, mis je! -
16 September 2014 - 19:27
Anouk :
Ola quapa, leuk om je verhaal te lezen en het lijkt al een beetje beter te gaan. Keep going!! -
16 September 2014 - 20:15
Myrna:
Veer! Leuk om te lezen! Ondanks de taalbarrière en onduidelijkheid in t begin lijkt t nu toch beter te gaan. Gelukkig maar :D Weet zeker dat t helemaal goed gaat komen. Geniet ervan. Kijk al weer uit naar je volgende story. Hou je taai! Dikke kus. Xx -
16 September 2014 - 22:48
Inge:
Hola ladies!! Een week gehad en nu al veel meegemaakt! Leuk verhaal!! Volgens mij gaan jullie echt een super tijd tegemoet ook al is t in t begin soms wat lastig! Ik ben jaloers en vooral benieuwd naar de verhalen die nog gaan komen!!
Besos guapas!! -
17 September 2014 - 08:30
Manouk:
Leuk om te lezen Vera! Blij dat het stukje bij beetje beter met je gaat! Geniet ervan en komt allemaal goed! Hele dikke kus xxx -
17 September 2014 - 09:12
Mirre:
Hi chica's! Wat tof om te lezen en wat maken jullie al veel mee. Lijkt me heel pittig en tegelijkertijd ook heel tof en interessant! Als iemand zo iets aan kan, dan zijn jullie het wel! Super dikke knuffel! x -
17 September 2014 - 16:58
Nick:
Hey schatje. Ik ben supertrots op je leuke verslag. Ik had je al op skype gehoord met je geweldige verhalen. Maar nu ik dit van jullie 2tjes weer lees krijg ik een warm gevoel. Ik weet zeker dat jullie het gaan maken en je Spaans zal geweldig worden. Kinderen zijn de beste hulpjes! Tot volgend Skype. Vette knuffel van mij voor jou en Tessa. Ook van Ien natuurlijk.
-
19 September 2014 - 08:48
Willeke:
Hey meisjes, wat een mooi verhaal. Ik ben wel super blij dat het wat beter gaat nu. Maar jullie gaan het helemaal maken! En wat zullen jullie veel meemaken en leren daar!
Veel liefs en ben benieuwd naar jullie volgende verhaal. XX -
19 September 2014 - 12:35
Eva Min:
Hoi Veerle,
Leuk om je eerste indrukken te lezen. Ik heb vorig jaar op het project gewerkt en ben daarom heel nieuwsgierig ;-) Werken jullie met de meiden of met de jongens?
Jullie gaan nog een heleboel mooie, interessante en verrassende dingen ervaren. Veel plezier en vooral: geniet van alle kleine, mooie dingen daar!
Groetjes -
20 September 2014 - 23:43
Mandy:
Hi Veerle, leuk dat je deze blog bijhoud zodat we je kunnen volgen. Ik lees een heleboel herkenbare situaties van de tijd dat ik er zat, leuk hoor. Geniet ervan meiden! -
25 September 2014 - 09:30
Christine :
Lieve Veerle,
Wat een andere wereld en mooi om te lezen dat je langzaam maar zeker je weg vindt. Ook zo prachtig dat je dagelijks een gebedje opzegt, goed voor je Spaans en je katholieke roots natuurlijk....
Veel succes! -
25 September 2014 - 14:21
Hilde:
Wat een ervaringen al in 1 week. Jullie zullen 's avonds wel doodop zijn. Het kost veel energie maar het geeft ook veel energie zo te lezen. Fijn dat jullie de ervaringen met ons willen delen. Tot een volgend bericht. Succes! -
25 September 2014 - 21:51
Marie-Louise:
Goh Veerle, lijkt of je er al weken zit, zoveel heb je al te vertellen. En leuk voor ons om een stukje 'mee te kunnen leven'. Geniet ervan. Ben benieuwd naar je volgende verhaal! -
30 September 2014 - 16:27
Sigrid:
Wat een verhalen Veer! Jullie zijn goed bezig! Keep going! Liefs en een Dikke kus! -
01 Oktober 2014 - 09:20
:
Wouwie, klinkt alsof jullie lekker kennis aan het maken zijn met de compleet andere Boliviaanse cultuur. Blij te horen dat het voor zover goed gaat! :)
-
01 Oktober 2014 - 20:56
Frank Van Den Bosch:
zo spontaan en onbevangen goede werken doen, wat ben ik jaloers -
07 Oktober 2014 - 19:33
Elsje Verpalen :
Elsje verpalen
Pieternellverp @ gmail.com
Lieve Veerle het is fantastisch om te lezen dat jullie het er zo goed van afbrengen , een prachtig reisverrverslag ik heb er van genoten ik zie uit naar jouw volgende verslag! Ik ben heel erg trots op jou!!!! Lief kind geniet van je verblijf in Boliviaje zult er ongetwijfeld veel leren, doe Tessa de groetjes ook al ken ik haar niet!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
