Het einde van vrijwilligerswerk bij Mano Amiga
Door: Veerle
Blijf op de hoogte en volg Veerle
23 December 2014 | Bolivia, Santa Cruz de la Sierra
Zo ik zal de boel eens even bijwerken. De laatste weken op het project zijn erg snel gegaan. Onze bucketlist wordt al aardig afgewerkt. Voordat we aan onze geniale prachtige reis zijn begonnen zijn we naar een zeer bijzonder puntje van onze bucketlist geweest: De gevangenis van Santa Cruz. Ook wel de famous gevangenis, omdat hier geen bewakers binnen in de gevangenis rondlopen. Klinkt allemaal niet heel save, maar het tegendeel is gebleken. Mevrouw Lorenza, die twee dagen in de week activiteiten doet met de grote meiden op Mano Amiga, werkt daarnaast ook in de gevangenis van Santa Cruz als docent. Ik was met haar aan de praat gegaan over gevangenis werk en mijn werk in de TBS en toen dacht ik, ik waag het erop en vraag of we de gevangenis kunnen bezoeken. Dit was gewoon mogelijk. We hadden dit al een paar weken geleden gevraagd, maar niks meer over gehoord nadat we onze paspoortnummer en namen hadden gegeven, maar in de laatste week zei ze op dinsdag dat we woensdagochtend de gevangenis gingen bezoeken. Tessa en ik gingen uit ons dak! De volgende ochtend vroeg in een officiële taxi (de buurt is niet zo netjes) op weg naar de gevangenis. Na een vrij lange rit ging de auto over een hobbel en hadden we twee lekke banden. 10 min van de gevangenis af stonden we dan in de middle of nowhere. Vingertje omhoog en na een paar minuten kwam er een taxi voorbij die ons eerst vreemd aankeek, omdat we naar de gevangenis wilden gaan, gelukkig nam hij ons wel mee. Aangekomen bij de hoge muren gingen we door allerlei checkpoints waarbij je alleen maar je paspoort steeds hoefde te laten zien en je steeds een stempel op je arm kreeg. Na drie stempels waren we eindelijk binnen bij de mannen afdeling. Wat een wereld! Het is gewoon een stad binnen hoge muren. Alles is er. Ze hebben scholen, bakkers, winkels, restaurantjes enz. Er lopen zelfs kleine kinderen en vrouwen rond. Sommige mannen hebben het gehele gezin meegenomen binnen de muren. Dit is gewoon allemaal mogelijk. We werden rondgeleid door een zeer vriendelijke man die al onze vragen beantwoorden en ook veel vragen had over de gevangenissen in Nederland. Halverwege de tour kwamen we er alleen achter dat hijzelf ook een gevangene was die 15 jaar al binnen zat.. ‘klein detail’. Ander klein detail was dat we ook wel erg opvielen, mannen die je handen kwamen schudden, allemaal fluiten en roepen. Niet heel anders dan op de straten van Santa Cruz, maar wel een stukje erger. Nadat we de gehele gevangenis door waren gelopen kwam er een gevangenen naar ons toe (terwijl wel op een terrasje in de gevangenis zaten.. ja je leest het goed een terrasje) en die zei “Goedemiddag”. Wij zeiden compleet verbaasd hallo terug. Bleek het een man uit Nederland te zijn die daar al 5 jaar vast zat voor drugs smokkel. Tijdje mee zitten kletsen en waar we het meest verbaasd over waren was dat hij liever hier vast zat dan in Nederland, omdat hij kon doen en laten wat hij wilde. Het enige nadeel was dat hij bijna vrij was, maar er niks over te horen kreeg en er niks geregeld werd. In het geheel het was geniaal!!
Daarna kwamen de laatste dagen op Mano Amiga. De kinderen zouden op kamp gaan twee dagen voordat wij weg zouden gaan dus helaas konden we niet mee op kamp. Het voordeel was dat veel kinderen erg uitkeken naar het op kamp gaan, waardoor het afscheid nemen voor de kinderen ook minder zwaar was. Veel kinderen gingen ook naar familie of kennissen om de vakantie te vieren. Dat was wel moeilijk, want daardoor konden we geen afscheid nemen van een aantal kinderen, omdat die plots werden opgehaald. De kinderen die er nog waren op onze laatste dag hadden allerlei tekeningen gemaakt en iedere groep had een dansje voor ons gedaan. Onze bijnamen voor de kinderen waren ‘Catalaan’ ook wel kleine kip voor Tess en mij noemde ze Giraffe, omdat ik zo lang ben. De kleine kinderen hadden een dansje gemaakt op een dieren lied waar we in voor kwamen. Ontzettend lief. De jongens wilden samen met ons dansen op alle liedjes waar ze normaal dansles op hebben. Tessa en ik doen namelijk altijd overdreven mee met de dansles van de jongens. En de oudere meiden hadden met de begeleiders een traditionele dans gedaan. Het was een ontzettend leuke avond die we afsloten met een gezongen lied en iedereen op de dansvloer.
Aan alles komt helaas een einde.. de trip door Bolivia en Peru is al begonnen, maar die verhalen horen jullie wel in Nederland;)
Daarna kwamen de laatste dagen op Mano Amiga. De kinderen zouden op kamp gaan twee dagen voordat wij weg zouden gaan dus helaas konden we niet mee op kamp. Het voordeel was dat veel kinderen erg uitkeken naar het op kamp gaan, waardoor het afscheid nemen voor de kinderen ook minder zwaar was. Veel kinderen gingen ook naar familie of kennissen om de vakantie te vieren. Dat was wel moeilijk, want daardoor konden we geen afscheid nemen van een aantal kinderen, omdat die plots werden opgehaald. De kinderen die er nog waren op onze laatste dag hadden allerlei tekeningen gemaakt en iedere groep had een dansje voor ons gedaan. Onze bijnamen voor de kinderen waren ‘Catalaan’ ook wel kleine kip voor Tess en mij noemde ze Giraffe, omdat ik zo lang ben. De kleine kinderen hadden een dansje gemaakt op een dieren lied waar we in voor kwamen. Ontzettend lief. De jongens wilden samen met ons dansen op alle liedjes waar ze normaal dansles op hebben. Tessa en ik doen namelijk altijd overdreven mee met de dansles van de jongens. En de oudere meiden hadden met de begeleiders een traditionele dans gedaan. Het was een ontzettend leuke avond die we afsloten met een gezongen lied en iedereen op de dansvloer.
Aan alles komt helaas een einde.. de trip door Bolivia en Peru is al begonnen, maar die verhalen horen jullie wel in Nederland;)
-
23 December 2014 - 18:53
Nick:
Zo Veerle weer een leuk verslag. Zijn jullie trendsetter voor de nieuwste attractie voor toeristen in Bolivia. ? Geweldig zo'n belevenis in een gevangenis. Zeer zeker na het werk in de TBS. Gelukkig was het afscheid ook erg leuk in Mano Amigo en dat geeft denk ik wel een goed gevoel. Net weer verder met je bij kunnen praten/skypen en gezien dat je het erg goed maakt. Ik ben een trotse vader met een geweldige dochter. Liefs XXX -
23 December 2014 - 18:58
Jan Duine:
Onvergetelijke ervaringen, zeker dat bezoek in de gevangenis. Lijkt wel wat op het Peruaanse gevangenisregime. In elk geval een hele mooie reis verder. Mochten je langs willen komen in Lima of vragen hebben: van harte welkom!
-
24 December 2014 - 18:24
Corry En Ben:
Veerle,
We hebben je stage tot nu toe met veel belangstelling en verbazing gelezen. Dit is een ervaring die je nooit meer zult vergeten. En nu nog een mooie reis!
Fijne Kerstdagen en een mooi begin van 2015! -
30 December 2014 - 10:30
Ellen Van Pul:
hoi Veerle, wat fantastisch, wat je allemaal meemaakt daar, en volgens mij geniet je volop.
Ik hoop je snel te zien in januari, en al je verhalen te horen, de tijd gaat wel snel.
We hebben het vaak over je , over hoe zal het gaan met Veerle.
Goede reis terug , en alvast een fijne jaarwisseling. Liefs ellen -
31 December 2014 - 23:45
Elsje :
In een woord geweldig wat zullen jullie hier vaak aan terug denken!! Fantastisch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
